PARTICIPATIEWET PER 1-1-2015: Drechtsteden Dinsdag 7 oktober 2014: PvdA wil meer bescherming van kwetsbare groepen
Derya Karso: De PvdA vindt dat het hanteren van een grens van 425 bij beschut werk een beleidswijziging is waarbij enkel is gekeken naar het financieel haalbare. Nieuwe instroom in beschut werk wordt voor een nieuwe groep arbeidsgehandicapten onmogelijk gemaakt. Ze komen pas aan de beurt wanneer de huidige Wsw-ers zijn uitgestroomd. Tot die tijd doen we gewoon alsof ze niet bestaan. Althans, ze komen pas echt in beeld wanneer zij een loonwaarde (LW) hebben tussen de 50-80%. Hebben ze een LW van onder de 50% dan kunnen ze zich melden bij de lokale gemeenten voor maatwerk. Hebben de arbeidsgehandicapten
een LW van boven de 80% dan kunnen ze volledig op eigen kracht verder. Sterker nog een arbeidsgehandicapte met een LW van 80% lijkt met dit voorstel geen enkele beperking meer te hebben. Ook hier doen we gewoon even alsof ze geen aandacht en begeleiding nodig hebben.
Wat wordt wel gedaan? Investeren in de groep met een LW van 50-80% door loonkostensubidies te verstrekken, weliswaar met beperkingen in toeslagen en tegemoetkomingen die vervallen. Kortom er is met dit voorstel 1 uitgangspunt voor de uitvoering van de Participatiewet, namelijk dat wat financieel haalbaar is. Na financiering van de eigen uitvoeringskosten weten we pas echt wat we voor de participatie van de eigen inwoners kunnen gaan inzetten.
Mijn vragen aan de portefeuillehouder zijn dan ook het volgende:
– Wat doen wij met de groep die (mede door de grens van 425) niet kunnen instromen in het beschut werk én een loonwaarde hebben van boven de 80%. Zij lijken iedere keer buiten de boot te vallen. In hoeverre is het realistisch te noemen dat deze groep volledig op eigen kracht kan participeren. Dit terwijl wij heel goed weten dat ze niet dezelfde kansen op de arbeidsmarkt hebben dan een regulier cliënt in de bijstand.
– Om hoeveel clienten per regiogemeente spreken we dan hier.
– Als het gaat om beperking studietoeslag: wat zou dit ons naar verwachting moeten gaan opleveren en om hoeveel cliënten praten we hier dan om? Waarom is gekozen voor een beperking vanaf de grens van 100% Wettelijk Minimum Loon (WML). Wordt hier de veronderstelling gemaakt dat cliënten net boven het WML dit eenvoudig kunnen dragen. Zonde om hier op te bezuinigen terwijl hier nog altijd sprake is van cliënten die onder de categorie ‘kansarm op de arbeidsmarkt’ vallen. En dan is het volgen van een studie het instrument op de kans op de arbeidsmarkt te verhogen.
De voorgestelde wijzigingen in de beleidswijziging geeft ons het beeld dat primair is gekeken wat binnen de budgetten toelaatbaar. Het is rekenen naar een breakeven. Er is veeleer sprake van versobering van de voorzieningen zonder oog voor de ongewenste neveneffecten. Versobering van voorzieningen is acceptabel wanneer de meerwaarde wordt gezien in de eigen kracht en zelfstandigheid. Maar laten wij ervoor waken dat er straks een groep kwetsbaren komen die deze aansluiting niet kunnen maken. Dat er bij hen eerder sprake is van overleven dan van de beoogde zelfstandigheid.
Maatregelen: De allerzwaksten (lager dan 50% LW) krijgen minder toeslagen (zie hieronder).
De middenmoot 50/80% LW krijgen werk met LKS (LoonKostenSubsidie) met ook minder toeslag en vooralsnog geen verplichting. Meedoen in de Drechtwerk pas als er ruimte hiervoor is.
De groep boven 80% LW kan zichzelf prima redden en kunnen zonder toeslagen of LKS. Hen lijken we simpelweg te scharen onder de regulieren cliënten op de arbeidsmarkt.
Regionaal Netwerkplatform: weer een netwerkprojectje. Wat wordt hier mee bedoeld (wat, hoe, wanneer en hoeveel) en hoe verhoudt dit zicht tot de andere ‘vele’ netwerkprojecten.
Sancties: wanneer is hier sprake van recidive? Staat wellicht elders in onze beleidsregels vastgelegd.
De toonzetting is niet gezellig te noemen. Ik vraag mij af of je mensen hiermee blijft stimuleren om betrokken te zijn bij de eigen ontwikkeling en participatie in de samenleving en op de arbeidsmarkt. Maak ook hier concreet hoe je cliënten blijft begeleiden zodat ze op een positieve manier blijvend worden gestimuleerd. Meer preventie dan repressie.
Verlaging WML met 20%: sprake in geval van het ontbreken van woonkosten. Wederom een versobering van. Ook hier wat de verwachting is en concreet wordt bedoeld. Wat gaat het ons opleveren en welke effecten kunnen met dit besluit mogelijk ontstaan. Het huishouden met een arbeidsgehandicapte krijgt dan minder te besteden? De verdere gevolgen?
Geen verlaging van bijstandsnorm, maar wel aanpakken garantietoeslag. Maatregelen lijken te veel op sancties en versobering van, dan beleidsregels om te komen tot een gedragen visie en resultaten die de samenleving nodig heeft.
Vervallen van persoonlijk minimabudget vanaf pensioen: hopaa! Weer een bezuiniging te pakken! Het is rekenen naar een breakeven.
Overall conclusie: zorgelijk te noemen als dit de ‘verborgen’ visie is van de Drechtsteden bij het uitvoeren van de Participatieweg. Groepen worden in categorieën ingedeeld en uitgesloten voor mogelijkheden om te investeren in de eigen zelfstandigheid. Voor de arbeidsgehandicapten geldt dat:
– De allerzwaksten met een LW-grens tot 50% de verantwoordelijkheid zijn van de gemeente.
– De groep boven de LW-grens van 80% zichzelf moet redden omdat verwacht wordt dat ze net als ieder ander dezelfde kansen op de arbeidsmarkt hebben. Een wensdenken.
– De groep van 50-80% wel ondersteuning krijgt, met een boel mitsen en maren.
Kortom:
Accent ligt te veel op het realiseren van gedeeltelijke resultaten binnen de budgetten zonder oog voor de ongewenste (neven)effecten. De cliënten in de Participatieweg (nu ook met de Wsw en Wajong) zijn kwetsbaar te noemen. We moeten er voor waken dat er straks bij deze groep sprake is van alleen maar overleven in plaats van zelfredzaamheid.
Gevolgen en toekomstbeeld Drechtwerk: financieel risico blijft hoog. Aandacht blijft alleen voor de huidige Wsw-ers. De nieuwe instroom blijft uit zicht.
De diverse organisatieonderdelen worden doorontwikkeld. Ik vraag mij af wat de doorontwikkeling dan nog inhoudt. Lijkt slechts een werkgever voor oude Wsw-ers te worden. Afbouw tot 2059. Hier dient over gediscussieerd te worden.
We komen op de genoemde punten in de komende bespreking in de Drechtraad op terug.
