Corona
Het jaar 2020 leek aanvankelijk rustig te beginnen. En toen kwam corona. Nederland, Papendrecht kwam tot stilstand. Ons sociale leven, onze economie stopte abrupt. Ik denk dan vooral terug aan de hysterie rondom de corona, maar ook aan de angst, verdriet en het verlies wat corona heeft teweeggebracht.
Corona betekent ook eenzaamheid, de afstand ervaren tot naasten. Iedereen herkent denk ik het gemis. Ineens kon ik mijn ouders niet meer fysiek begroeten, aanraken. De eenzame ouderen in de verzorgingstehuizen, de alleenstaanden, de studenten maar ook de gezinnen thuis met elkaar. We zagen de effecten van corona op ons afkomen. De superburgemeesters die ons herhaaldelijk waarschuwden en vooral vertelden wat niet mogelijk was in plaats van wat wel mogelijk. De kramp was bij veel bestuurders goed te merken.
We zagen de economie bijna tot stilstand komen. We zagen werkgelegenheid voor zzp’ers en flexwerkers in gevaar komen, we zagen afval toenemen, afval die we toch al niet kunnen scheiden. We zagen theaters, sportcentra sluiten, we zagen evenementen sneuvelen.
En we zien vandaag de dag de economie nog steeds lijden onder corona. Het nieuwe normaal heeft nog iedere dag veel invloed op onze maatschappij.
Maar we zagen ook dat de zorg en de hulp aan mensen stevig onder druk kwam te staan. Huishoudelijke hulp en zorg thuis werd stopgezet, mantelzorgers stonden er nog meer dan voorheen alleen voor, huiselijk geweld nam toe, serieuze zorg werd uitgesteld en we zagen overal de zorgen over de eigen financiën toenemen.
De corona maakte eens te meer duidelijk, dat er een tweedeling is in de samenleving, die in tijden van crisis alleen maar toeneemt.
Er is genoeg te doen voor onze inwoners. En we hadden voor de corona al het nodige te doen. De gemeentefinanciën waren al langer een structureel probleem. Al jaren worden de inkomsten van het gemeentefonds relatief kleiner en kleiner, terwijl ons takenpakket groter en groter wordt en de mens steeds individualistischer en eenzamer.
Dat betekent dat we er niet aan ontkomen om kritisch te kijken naar onze uitgaven en keuzes moeten maken. Dat we niet alleen gaan redeneren vanuit de bestaande contracten en netwerken. Maar doen wat nodig is en echt werkt. Gericht op het voorkomen van problemen in plaats van deze achteraf half oplossen.
Armoede
Zo moet je bijvoorbeeld gezinnen en kinderen in armoede niet afhankelijk willen blijven maken van de Voedselbank. Al je acties als gemeente moeten erop gericht zijn om problemen vroegtijdig te signaleren en snel de kop in te drukken. Nog voordat het escaleert en je afhankelijk wordt van systemen, organisaties die er zijn om achteraf te helpen.
Een tijdje terug sprak ik een vaste bezoeker van de Voedselbank. Een alleenstaande moeder met twee jonge kinderen. Ze gaf aan dat de hulpmedewerkers van de Voedselbank haar vol met trots voedsel uitreikten. Dit terwijl zij achterbleef met gevoelens van schaamte, verdriet. ‘Zij zijn trots en ik voel schaamte, verdriet’. Bovendien was er nog steeds sprake van armoede. Het echte probleem werd niet opgelost.
Ik besefte maar weer hoe belangrijk het is dat je mensen niet afhankelijk maakt van maatschappelijke organisaties en hulp. Alle hulp die je biedt moet erop ingericht zijn dat ze weer zelf de regie krijgen. Dat ze toekomstperspectief krijgen. Een perspectief waarin je zelf keuzes kunt maken. Iedere dag weer.
Dringend verzoek aan het college om eens kritisch naar de Actieagenda Armoede te kijken. Als raad moeten wij met het college hierover het gesprek aangaan. Dat we met elkaar bepalen hoe de hulp en ondersteuning in Papendrecht is georganiseerd en wat we willen bereiken. Wat is gericht op preventie en om mensen te helpen naar zelfregie en welke simpelweg niet. En natuurlijk moeten we leren van het verleden. Welke inzet heeft tot dusver resultaat gebracht en welke niet. Mogen we best vaker bij stil staan. En zijn we niet tevreden dan moeten we durven keuzes te maken. Geen huisjes in stand houden, die heilig blijven.
De PvdA Papendrecht verwacht bij de ombuigingen voorstellen van het college, die verder gaan dan een beetje hier en daar schaven. Ombuigingen zijn bedoeld om de financiën structureel op orde te krijgen én dat er ruimte ontstaat om te investeren in preventie en sociale hulp dat nodig is en echt werkt!
Wonen
En dan het wonen in Papendrecht. Eerder heeft de PvdA-fractie haar zorgen geuit over de toegang tot de woningmarkt, de betaalbaarheid van ditzelfde wonen. Dat betaalbaar wonen voor jonge gezinnen, starters, de éénoudergezinnen en de senioren een acuut probleem is geworden.
Inwoners verlaten steeds meer Papendrecht. Daarom geven wij ook nu weer het noodsignaal af. Start met het bouwen van meer betaalbare woningen en zorg ervoor dat deze voor iedereen toegankelijk zijn! En dus niet alleen bouwen voor de mensen met een dikke portemonnee. Wegkijken heeft geen zin en wat je vervolgens overhoudt is een gemeente die voor een selecte groep aantrekkelijk blijft. Papendrecht is er voor iedereen!
Daadkrachtig bestuur
In tijden van crisis zien we dat juist de kwetsbare inwoners die niet aangesloten zijn bij een groep of vereniging, sneller uit beeld zijn. Alle aandacht en focus gaat naar het herstel van de economie. En hechten wij meer waarde aan de bedrijfsvoering van onze subsidie partners. Het huishoudboekje van de kwetsbare inwoners is dan vooral een eigen verantwoordelijkheid. Daar gaat je gelijkheidsbeginsel!
De PvdA vraagt om een daadkrachtig bestuur, die ook in zware tijden, zich inzet voor de inwoners die het niet makkelijk hebben.
Laten we leren van deze crisis, laten we leren van het verleden en een gemeente worden die niet alleen financieel, maar ook sociaal gezond is.
PvdA Papendrecht
Fractievoorzitter D. Yildiz-Karso
